Ziek van je omgeving?

Over de invloed van contextuele factoren op de psychische weerbaarheid van een kind

Verhoogde psychische kwetsbaarheid ontstaat door een ongunstig samenspel van genen en omgevingsinvloeden. Kinderen met een verhoogde psychische kwetsbaarheid ontwikkelen zich minder vanzelfsprekend dan leeftijdsgenootjes. Ze raken gemakkelijker uit de pas, zijn minder weerbaar bij tegenslagen en ingrijpende gebeurtenissen, én vragen meer van hun omgeving. Maar als de omgeving een rol speelt in deze kwetsbaarheid, is deze omgeving dan wel zo vruchtbaar, hoopvol en ondersteunend? Omgevingsinvloeden zoals het oplopen van trauma, kwaliteit van het ouderschap, de gehechtheidsrelatie tussen ouder en kind, het bredere opvoed- en leefklimaat zijn naast de lichamelijke conditie van een kind namelijk bepalende factoren voor de mogelijkheid van een kind zich te ontwikkelen naar z’n eigen ontwikkelingspotentieel. Het wegen van deze factoren en de veranderbaarheid hiervan in relatie tot het kind in ontwikkeling, zijn heel belangrijk om tot goede interventies te komen. Kunnen we met elkaar binnen de mogelijkheden die we hebben in deze maatschappij, rekening houdend met de soms beperkende omgeving, deze kinderen (op)voeden?